Zażalenie na odmowę widzenia z tymczasowo aresztowanym

Kontakt z osobą tymczasowo aresztowaną jest oczywiście niezmiernie istotny. Osoba tymczasowo aresztowana generalnie ma prawo do co najmniej jednego widzenia w miesiącu z osobą należącą do kręgu osób najbliższych. Zdarzają się jednak sytuacje w których po wypełnieniu wniosku o wyrażenie zgody na widzenie  z tymczasowo aresztowanym następuje decyzja odmowna w postaci zarządzenia o odmowie zezwolenia na widzenie. Co w takiej sytuacji ?  

Przede wszystkim pamiętaj, że na zarządzenie o odmowie wyrażenia zgody na widzenie tymczasowo aresztowanego z osobą najbliższą, tymczasowo aresztowanemu oraz ubiegającej się o widzenie osobie dla

niego najbliższej przysługuje zażalenie.

Zażalenie wnosi się do sądu, do którego dyspozycji pozostaje tymczasowo aresztowany. Co istotne, zażalenie na zarządzenie prokuratora rozpoznaje prokurator nadrzędny. Pamiętać należy o 7 dniowym terminie.

Pamiętaj: Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał zaskarżone postanowienie w terminie zawitym 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia.

Wniesienie zażalenia po tym terminie jest bezskuteczne.

W razie utrzymania w mocy zaskarżonego zarządzenia o odmowie wyrażenia zgody na widzenie, wniesienie zażalenia na zarządzenie o odmowie wyrażenia zgody na widzenie tymczasowo aresztowanego z tą samą osobą, wydane w ciągu trzech miesięcy od wydania utrzymanego w mocy zarządzenia, jest niedopuszczalne.

Zgodnie z art. 217 § 1a kodeksu karnego wykonawczego tymczasowo aresztowany, z zastrzeżeniem przewidzianym w ustawie, ma prawo do co najmniej jednego widzenia w miesiącu z osobą należącą do kręgu osób najbliższych.

Odmowa wyrażenia zgody na widzenie może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że widzenie

zostanie  wykorzystane  w  celu  bezprawnego  utrudnienia  postępowania  karnego  lub  do popełnienia przestępstwa, w szczególności podżegania do przestępstwa.

Adwokat Damian Dobosz

Częstochowa, stan prawny listopad 2018 rok